„Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego...” z II pol. XIX wieku...

„…Siemiechów albo Siemiechów wieś, powiat tarnowski, nad potokiem Brzozowskim (lewy dopł. Dunajca) i przy gościńcu z Zakluczyna do Gromnika (nad Białą 5 km), wzniesiony 245 metrów npm., składa się z właściwej wsi i przysiołków: Góry Wielkie, Góry Małe, Łęk, Moszczenice i Wiesiołka. Podobnie i obszar większej posiadłości dzieli się na trzy części: Siemiechów, Leśniczówkę i Dybówkę. Cała osada liczy 247 dymów (11 na obszarze większej posiadłości) i 1595 mieszkańców (769 mężczyzn, 826 kobiet); 1547 rzymskich katolików i 48 izraelitów. Obszar większej posiadłości wynosi 579 roli, 6 łąk, 14 past. i 511 mórg lasu; pos. mniejsza ma 1687 roli, 132 łąk, 310 pastwisk i 307 mórg lasu. We wsi jest drewniany kościół paraf. i szkoła ludowa. Parafia należy do dyecezji tarnowskiej, dekanatu tuchowskiego. Według Długosza (L. B., III, 216) wieś Szemychów miała parafią i należała dawniej do opactwa tynieckiego na mocy przywileju Kazimierza Wielkiego. z r. 1354, ale ją Spytek z Melsztyna przemocą odebrał klasztorowi, niedługo przed bitwą nad Worskłą 1398 r., w której poległ "i słusznie utracił swoje, który zajął cudze". V drugiej wzmiance (II, 276) milczy Długosz iżby Siemiechów należał do opactwa tynieckiego. W 1581 r. Sziemichow (Pawiński, Małop., 118) ze sołtystwem należał do Siemichowskiego i liczył 25 łanów kmiecych, 10 zagród bez roli, 3 komorników z bydłem, 8 bez bydła, 4 rzemieślników i 1 1/2 łana sołtysiego. Wioska ta graniczy na zach. z Faściszową, na wschód z Gromnikiem, na płd. z Brzozową a na płn. przez duży bukowy las z Łubinką. Siemiechowskie starostwo niegrodowe, w woj. krakowskiem, pow. bieckim, podług spisów podskarbińskich z r. 1770 obejmowało wieś Siemiechów z wójtowstwem i trzy folwarki, które w tym czasie posiadał Ignacy Krasiński, opłacając zeń kwarty złp. 1266 gr. 17, a hyberny złp. 458 gr. 12. Po zajęciu tych dóbr przez rząd austryacki w r. 1772, tenże sprzedał je w r. 1789 temuż Krasińskiemu za cenę lustracyjną…”

Siemiechów to największa obszarowo wieś gminy Gromnik. Znajdują się tutaj największe gospodarstwa rolne w gminie. Wiele gospodarstw specjalizuje się w uprawie krzewów owocowych i warzyw. Jedno gospodarstwo specjalizuje się w uprawie winorośli.

Siemiechów przecina droga wojewódzka nr 980 Jurków – Biecz, wzdłuż której koncentruje się budownictwo mieszkaniowe i działalność usługowa. Przeważająca część wsi ze względu na cenne właściwości przyrodnicze włączona została do Ciężkowicko – Rożnowskiego Parku Krajobrazowego. Przebiega przez nią wiele ciekawych szlaków turystycznych: pieszych i rowerowych.

W przysiołku Wielkie Góry znajduje się wyciąg narciarski, teleskopowo – tależykowy, typu WM-10 PATRONIK wysokiego prowadzenia, długość 300 m, usytuowany na wyprofilowanym stoku. Przepustowość 820 osób/godzinę. Prędkość max 2,3 m/s. Średni czas zjazdu 2 min 30 sekund. Trasa jest sztucznie naśnieżona i oświetlona. W pobliżu wyciągu bacówka z wypożyczalnią sprzętu narciarskiego, jadłodajnią, grill, taras widokowy, parking.

W Siemiechowie znajduje się zabytkowy Kościół p.w. Matki Boskiej Gromnicznej, dawny parafialny - gotycki, jednonawowy, drewniany, konstrukcji zrębowej, pokryty i pobity gontem, z późnobarokową kaplicą murowaną z kamienia zbudowaną na początku XVI wieku, przebudowaną około 1800 r. Kościół odnawiany prawdopodobnie w 1585 r. przy udziale cieśli Jana z Mstowa. Zachrystia, uszkodzona pożarem odbudowana została około 1678 r. Wieżę wzniesiono w XVII wieku, jednak w 1922 roku rozebrano. W latach 1955 - 56 kościół został gruntownie odnowiony. W 1953 roku zostały odkryte fragmenty polichromii z 1643 i 1726 roku.

Ponadto można zobaczyć:

polichromię ze zniszczonymi scenami figuralnymi z 1872 roku malowanymi przez A. Paszyńskiego oraz ambonę późnobarokową.

Drugi Kościół, dzisiejszy parafialny pw. Matki Boskiej Gromnicznej i Wniebowstąpienia Pana Jezusa, zbudowany w latach 1929 - 1935, bezstylowy, jednonawowy, z cegły, otynkowany, kryty dachówką. Wnętrze świątyni zdobią przeniesione ze starego kościoła:

• polichromia figuralna i dekoracyjna z 2 połowy XVIII w.
• ołtarz główny z 2 połowy XVIII w.
• boczny prawy oraz chrzcielnica rokokowe z 2 poł. XVIII w.
• dawna chrzcielnica kamienna, gotycka z 2 połowy XV wieku.

Obok kościoła dzwonnica, a na niej dzwony:

1. Odlany w 1534 r.;
2. Odlany w 1557 r. w Brnie na Morawach.

• GALERIA ZDJĘĆ